ΕΠΙΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ
Φανταστείτε ότι το μάτι είναι μια κάμερα και το φιλμ είναι ο αμφιβληστροειδής. Η κεντρική περιοχή του αμφιβληστροειδούς ονομάζεται ωχρά κηλίδα και όταν η λειτουργία της διαταραχθεί, εργασίες που απαιτούν υψηλή ευκρίνεια, όπως η αναγνώριση προσώπων ή η παρακολούθηση τηλεόρασης, γίνονται πολύ δύσκολες ή αδύνατες.
Σε μερικούς ανθρώπους, συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών, μπορεί να αναπτυχθεί μια μεμβράνη σαν ζελατίνη, η οποία επικάθεται πάνω στην ωχρά και ονομάζεται ιδιοπαθής επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη.
Αν και αρχικά δεν προκαλεί συμπτώματα, με την πάροδο του χρόνου η μεμβράνη αυτή σταδιακά συρρικνώνεται και επηρεάζει τη μικροσκοπική αρχιτεκτονική της επιφάνειας της ωχράς. Έτσι, η όραση βαθμιαία επιδεινώνεται ενώ ταυτόχρονα τα αντικείμενα εμφανίζονται παραμορφωμένα και οι ευθείες γραμμές παρουσιάζονται τεθλασμένες.
Μεμβράνες μπορούν επίσης να αναπτυχθούν και σε μάτια που παρουσιάζουν ρωγμές του αμφιβληστροειδούς ή σε μάτια που έχουν προσβληθεί από αγγειακές παθήσεις, ενδοφθάλμιες φλεγμονές ή τραύματα. Η διάγνωση γίνεται κυρίως με βυθοσκόπηση από εξειδικευμένους οφθαλμιάτρους.
Τελευταία έχει αναπτυχθεί ειδική τεχνολογία, η εξέταση OCT (οπτική τομογραφία συνοχής), η οποία με ακρίβεια καταγράφει τις αλλοιώσεις που επιφέρει η μεμβράνη στην υποκείμενη ωχρά κηλίδα.
H θεραπεία της επιαμφιβληστροειδικής μεμβράνης είναι χειρουργική. Ενδείξεις για χειρουργική αντιμετώπιση της μεμβράνης αποτελούν οι παρακάτω περιπτώσεις:
- Μείωση της όρασης εξαιτίας της επιαμφιβληστροειδικής μεμβράνης σε επίπεδο 7/10 ή λιγότερο.
- Βαθμιαία ελάττωση της όρασης στην ανά τρίμηνο εξέταση από ειδικό οφθαλμίατρο.
- Ανάπτυξη παραμορφωμένης όρασης σε επίπεδο που να εμποδίζει πρακτικά τη ζωή του ασθενούς.